Nagsimula ang lahat sa simpleng tingin. Mula noon ay bumangon
ang kyuryosidad sa akin. Paano kaya kung subukan ko din? Paano kaya kung tikman
ko din? Mukhang masarap naman kung susuriin. Tila may thrill pa nga kung ako’y titikim. Hanggang sa tuluyan na akong
natukso, dahan – dahang napalapit sayo. Medyo may alinlangan pa noong una,
ngunit kalaunan ay naging kalmado na ako. Ipinatay ko pa ang ilaw bago tuluyan
kang harapin. May gumuhit na sakit nung una, ngunit unti – unti ito’y napalitan ng kaligayahan.
Kaligayahang abot langit, di ipagpapalit sa kahit anong salapi. Sa amoy mong
naka-aaliw, dahan – dahan kong ikinabaliw. Ika’y aking naging kasiyahan,
takbuhan kung may problema. Minsan ay
naisip kong sana maging malaya din tayo. Hindi tago ng tago sa liwanag ng tama
at totoo. Ngunit isang araw ako ay nagising. Hinanap kita, ngunit wala ka sa
aking piling. Ito na ang araw na ayokong dumating, araw na di ka na babalik sa
akin. Dilim ang bumalot sa akin, nalilito sa dapat kong gawin. Tila ako’y
mababaliw, tahimik at paralisado sa bawat bitiw, ng luhang patuloy na dumadaloy
ng taimtim. Biglang natawa sa aking sinapit, isang hagikgik sa labi’y namutawi.
Yan ang napapala ng mga tumitikim! ng kay tamis na bawal na PAG-IBIG , sa dulo
ay may pait na hatid.
-Eris
Sophia Felizidad ( KMF)
No comments:
Post a Comment